Diyarbakır’da bir kadın, karaciğer yetmezliği bulunan ağabeyine donör olabilmek için 2,5 ayda 12 kilo verdi. Ardından nakil gerçekleşti. Durumu kritik olan hasta, kardeşinin karaciğeriyle hayata tutundu.
6 çocuk babası Ferzende Keser’e gittiği hastanede yapılan tetkiklerde siroz tanısı konuldu.Rahatsızlığının ilerlemesi üzerine yaklaşık 3 ay önce Dicle Üniversitesi (DÜ) Tıp Fakültesi Hastanesi’ne başvuran Keser’in karaciğerinde kitle tespit edildi.Karaciğer nakli olması gerektiği belirtilen Keser için donör arayışına girildi.Ağabeyine donör olmak isteyen kız kardeş Mülkiye Keser’in karaciğerinde yağlanma tespit edilince kendisine nakil için kilo vermesi gerektiği iletildi.Mülkiye Keser, ağabeyini hayata bağlamak için doktorların da desteğiyle 2,5 ayda 12 kilo verdi.Keser’den alınan karaciğer dokusu, ağabeyi Ferzende Keser’e yaklaşık 10 saat süren ve başarıyla geçen cerrahi müdahaleyle nakledildi.Sağlığına kavuşan Ferzende Keser, kız kardeşinden nakledilen karaciğer dokusuyla hayatta olduğunu söyledi.”Daha önce gittiğim hastanede bana siroz tanısı konuldu, ilaç yazıldı. İlaçlar beni rahatsız etmeye başladı. Rahatsızlanınca buraya geldim. Film çekildi. Doktorlar geç kaldığımı, karaciğer nakli olmam gerektiğini söyledi. Kız kardeşim bana karaciğerini verdi, çok mutlu oldum. Allah razı olsun herkesten, doktorlarımızdan.” diyen Keser, ameliyatın çok başarılı geçtiğini belirtti.Kardeşine ve kendisine hastanede çok iyi bakıldığını anlatan Keser, çok iyi hissettiklerini ifade etti.Keser, “Kız kardeşim karaciğerini vermeseydi ve doktorlar nakil yapmasaydı yaşamam zor olacaktı. Şu an çok mutluyum, kardeşim ve ben, ikimiz de iyiyiz.” dedi.Mülkiye Keser, ağabeyine nakil gerektiğini öğrenince hiç düşünmeden donör olmak istediğini belirtti.Yapılan tetkiklerde ağabeyiyle dokularının uyuştuğunun belirlendiğini anlatan Keser, şunları söyledi:”Ağabeyim bana ‘Karaciğerini ver.’ demedi, kendi rızamla vermek istedim. Karaciğerimde yağ oranı biraz fazlaydı. 2,5 ayda mücadele ettim, sabah akşam spor salonuna gittim, ağabeyim için 12 kilo verdim. Ameliyatımız yapıldı. Çok şükür, ben de ağabeyim de çok iyiyiz. Allah hepsinden razı olsun. Ağabeyime karaciğerimi verdiğim için çok mutluyum. Allah onu çocuklarının başından eksik etmesin. İyi ki de vermişim, hiç pişman değilim. Değil ağabeyim, kim olursa olsun yine karaciğerimi verirdim.”
